Breng via dit formulier iemand op de hoogte van dit project!
Een hart voor de wijk
Een actieve, openbare plek waar de bewoners van de wijk -jong en oud- elkaar op ongedwongen wijze ontmoeten. Een stedelijk ingekaderde dorpsweide met een subtiele wisselwerking tussen wonen en openbaar groen.
Hart van Vrouwenpolder
De ‘hartlijn’ van Vrouwenpolder wordt gevormd door een brede langzaam verkeersroute die alle buurten van oost naar west aan elkaar rijgt. Kenmerkend is het meanderende verloop, veelal verspringend ter plaatse van de ‘groene voegen’ van de wijk. Als oostelijk anker van de hartlijn fungeert de Campus Lagewei, met een keur aan maatschappelijke voorzieningen. Een aantrekkelijk anker aan de westzijde, dat de hartlijn als het ware opspant en daarmee leven geeft aan de wijk in de volle breedte, ontbreekt echter nog…
In onze visie is het hart van de wijk in essentie een centrale groene ontmoetingsruimte, een ontspannen dorpsweide met een verscheidenheid aan activiteiten. Maar ook een compact park met een heldere ruimtelijke begrenzing en geborgenheid, dat zich daarmee onderscheidt van de groene voegen van de wijk en een uitgesproken eigen identiteit kent: het groene hart van de Vrouwenpolder, het Adrianapark.
Drielaagse parkwoningen vormen gevelwanden met een bijzonder karakter die samen met de Hof van Maximaschool een stevig en herkenbaar ruimtelijk kader bieden aan de openbare parkruimte. De strenge singel ontspant zich hier tot een aantrekkelijke vrijgevormde waterpartij met een hoge verblijfskwaliteit aan de oevers. Een rank zeslaags torentje fungeert als ruimtelijk baken van het Adrianapark en kijkt tegelijk reikhalzend uit naar het rivierlandschap aan de horizon. Een langzaamverkeersbrug over het water geeft niet alleen meer ruimtelijkheid aan de waterpartij maar completeert bovendien het ruimtelijk motief: een elegant horizontaal contrapunt van het slanke baken als de ultieme ontmoetingsplek van de wijk!
Hoogwaardige architectuur
De representatieve bebouwing van de parkwanden zetten we voort langs de singel met eengezinswoningen. De bebouwde hoeken zijn niet alleen aanleiding voor bijzondere hoekoplossingen maar zorgen ook voor een samenhangende L-vormige blokrandbebouwing die gezamenlijk het groene, autovrije hart van de wijk stevig in de wijkplattegrond verankeren. Gebouwde en begroende overgangszones tussen openbaar en privé – in de vorm van veranda’s, plantenbakken, pergola’s of slanke ‘colonnades’ – geven een aantrekkelijke diepte aan het gevelbeeld èn bieden een extra buitenruimte aan de bewoners, letterlijk ‘met je voeten in het park’.
Wij zetten in op een rijke verscheidenheid aan woningtypes en –categorieën binnen het plan. De architectuur van de woningen is eigentijds, met een warme uitstraling. Subtiele ritmering en verfijnde details gaan daarbij hand-in-hand met duurzame, natuurlijke materialen waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor de toepassing van hout, duurzaam verwerkte baksteen en groenelementen.
Ontspannen parkeren
De bebouwingskwadranten worden voorzien van een collectief beheerde, groene parkeerhof: een gemeenschappelijke ‘parkeertuin’ ingekaderd door een schaduwrijke begroeide pergola. Naar de straat vormt de pergola in samenhang met royale plantenbakken een afsluitbare poort. Zo blijven de geparkeerde auto’s uit het zicht van het openbaar gebied maar ontstaat tegelijk een aantrekkelijk binnengebied voor de bewoners waar het prettig thuiskomen is.
Verschillen in type beplanting geven ieder hof een herkenbaar eigen karakter en dragen bij aan de biodiversiteit. De toepassing van grasstenen maakt infiltratie en vertraagde afvoer van regenwater mogelijk. Aan het uiteinde van de hof definiëren een afwijkende bestrating en begroeide spankabels een informele speel- en ontmoetingsplek, voor overdag als toch de meeste auto’s afwezig zijn.