Breng via dit formulier iemand op de hoogte van dit project!
Inrichtingsplan voor het stationsplein
Tussen de brug naar het transferium en het verplaatste perron aan de Valleilijn ligt een voor stationslocaties unieke groene zone. Qua bodemcondities, beplanting en waterstructuur sluit het gebied aan op de Esvelder beekzone. Het contrast tussen deze natuurlijke condities en de nieuwe verharding is zo groot mogelijk gemaakt. De looproute tussen brug en perron is los gehouden van het drassige maaiveld door deze op te sluiten tussen betonnen keerwanden. Afhankelijk van de situatie ten opzichte van dit geaccidenteerde ‘perronpark’ ligt het ‘perronplein’ steeds 1 tot 2 meter hoger. Het hoogteverschil met de compacte kiss & ride en de fietsenstalling wordt opgevangen door een deel van het perronplein als helling naar beneden te vouwen. In langsrichting is aan de oostzijde ook een stoere, 40 meter lange betonnen trap opgenomen.
Voor de verharding is gekozen voor een ingetogen gamma aan grijstonen. In het asfalt is door subtiele verschillen in toeslag (en dus grijstoon) onderscheid gemaakt in zones voor auto’s, voetgangers en fietsers.
De schijnbaar informeel gepositioneerde verlichtingsmasten completeren de lokale boomstructuur. Tegelijkertijd geven ze doelgericht verlichting op oriëntatiepunten voor voetgangers. De monumentale bomen worden met bodemspots aangelicht. Samen met de blauwe gevelverlichting van het transferium ontstaat zo een feeërieke sfeer, het wonderlijke resultaat van een exotische zakelijkheid.
Een krachtig gevelbeeld
Om de twee gebouwdelen – van respectievelijk beton en staal – tot een geheel te smeden is een krachtig gevelbeeld bedacht dat als een huid over de beide constructies wordt gespannen. De gevel bestaat uit een dubbele rij geëxtrudeerde aluminium buizen die in drie verschillende diameters (50/75/100 mm) rondom geplaatst worden. De gevel krijgt hierdoor een grote optische diepte en geeft, afhankelijk van de zichthoek, sterk afwisselende impressies: gezien onder een hoek geeft het volume de indruk een monoliet te zijn, terwijl de gevel in een haakse kijkrichting verrassend transparant blijkt te zijn (als een glasgordijn).
Op het hoogste punt is rekening gehouden met een functionele doorkoppeling van de garage naar een mogelijke uitbreiding aan de westzijde. In de toekomst zal het maaiveld rondom het station een publiek karakter krijgen. Op de begane grond van de garage, die in eerste instantie wordt gebruikt als stallingsgarage van de aangrenzende autoveiling, zullen dan publieksgerichte functies worden ondergebracht (bijvoorbeeld een stationshal en stationsgebonden detailhandel, zoals een 18-uurs winkel, horeca, commerciële dienstverlening, et cetera).
