Blankenburgverbinding open

Op zaterdagochtend 7 december gaat de Blankenburgverbinding (A24) open voor het verkeer; na zes jaar werk is de nieuwe noord-zuid verbinding ten westen van Rotterdam gereed. Vergeet niet de tol te betalen!

In de planfase voorafgaand aan de aanbesteding maakte wUrck in samenwerking met Witteveen+Bos het referentieontwerp en het Vormgevings- en Inpassingsplan, in opdracht van Rijkswaterstaat. Ook stelde wUrck het Esthetisch Programma van Eisen op dat ten grondslag ligt aan het door het consortium BAAK fraai gerealiseerde werk, met ZJA als architect en Bosch Slabbers als landschapsarchitect.
Na de Rijnlandroute en de Ring Zuid Groningen is de Blankenburgverbinding daarmee het derde grote infraproject waar wUrck de hand in heeft gehad dat dit jaar opengesteld wordt!

Door middel van een landtunnel onder de cultuurhistorisch waardevolle Aalkeetpolder en een diepe boortunnel onder de drukbevaren Nieuwe Waterweg/ Het Scheur legt de Blankenburgverbinding een nieuwe, grotendeels onder het maaiveld gesitueerde koppeling tussen de bestaande snelwegen A20 en A15, met de hoge passage over de kanteldijk tussen beide tunnels als betekenisvolle uitzondering.
Het tracé kent geen aansluitingen op het lokale wegennetwerk en heeft slechts een beperkte visuele relatie met het doorkruiste landschap; de A24 vormt letterlijk een kortsluiting voor de weggebruiker tussen het recreatieve landschap van Midden-Delfland op de noordoever en het industriële havengebied van Rotterdam op de zuidoever.

Het introverte karakter van het tunneltracé en de opgave de bestaande landschappelijke kwaliteiten te ontzien komen samen in het concept van de ‘verdekte verbinding’. Vanuit de omgeving gezien is de Blankenburgverbinding zo veel mogelijk afwezig: in het kwetsbare landschap op de noordoever, maar ook in relatie tot de groene woonenclave Rozenburg op de zuidoever. In plaats van als een doorsnijding toont de weg zich slechts af en toe als een discontinu fragment, zo bescheiden mogelijk ingepast en ondergeschikt aan het beeld en de structuur van het landschap. Zo herbergen twee houten schuren in de Aalkeetpolder het centrale dienstgebouw van de verbinding en schermen tegelijk het zicht op de tunnelmond af.

De twee aansluitingen van de Blankenburgverbinding op het bestaande snelwegennetwerk hebben een diametraal tegengesteld ruimtelijk karakter. De aansluiting op de A20 wordt gerealiseerd met laaggelegen dive-unders, ingebed in riet en water in aansluiting op de naastgelegen Krabbeplas, om daarmee het open blikveld door de Aalkeetpolder zo min mogelijk te verstoren. Het knooppunt op de zuidoever daarentegen is van ver af zichtbaar met hooggelegen fly-overs, als entree van de wereldhaven en nieuw oriëntatiepunt langs de A15. Een aansluitende bundel van viaducten over de centrale leidingstraat van het havengebied draagt hier verder bij aan een spectaculaire ruimtelijke ervaring voor de weggebruiker.

In tegenstelling tot het beeld vanuit de omgeving vormt de Blankenburgverbinding in de beleving van de weggebruiker één samenhangend tracé, van knooppunt tot knooppunt. Een introverte traverse, in één lome slingerbeweging van polder naar haven. De vormgeving van tunnelmonden, viaducten en weginrichtingselementen is daarbij consistent en ingetogen, en tegelijk herkenbaar als ‘BBV-stijl’.