Breng via dit formulier iemand op de hoogte van dit project!
Kruispunt van natuur en cultuur
Het ontwerp voor natuurbrug Zeepoort laat zien wat de toegevoegde waarde kan zijn van in het werk gestort beton voor civiele kunstwerken. Constructieve optimalisering gaat hier hand in hand met sensualiteit en kostenefficiëntie. Het project is genomineerd voor de Betonprijs 2017.
Vliegend tapijt
Natuurbrug Zeepoort vormt een nieuwe ecologische verbinding voor het natuurgebied Zuid-Kennemerland, een grijs duinlandschap. Door de brug wordt de versnippering van de natuur hersteld. Planten en dieren krijgen weer een groter aaneengesloten leefgebied en meer mogelijkheden om zich voort te planten en te verspreiden.
De natuurbrug heelt de duinreep aan die werd afgegraven voor de aanleg van de Zeeweg, Europa’s eerste ‘autostrada’ naar een ontwerp van L.A. Springer. De integere wijze waarop Springer het heuvelachtige karakter van het duinlandschap trachtte te bewaren, vormde een inspiratiebron voor de inpassing van de brug.
De brug wordt opgevat als een (ongelijkvloers) kruispunt van natuur en cultuur. Vanaf een afstand is de ingreep ingetogen en subtiel en blijft het beeld van het landschap dominant. Hoe dichter de natuurbrug benaderd wordt, hoe prominenter de nieuwe constructie wordt ervaren, totdat het zelfs een markante plek wordt bij het passeren ervan.
Het betonnen dek ‘draagt’ het grijs duin en legt de verbinding tussen de duintoppen als een ‘vliegend tapijt’. Daarbij is het profiel van de Zeeweg maximaal gehandhaafd. Dit betekent niet alleen dat alle bermen tussen de verschillende gebruikers gehandhaafd blijven, maar dat ook de ‘duinbermen’ aan de buitenzijde van de voetpaden gecontinueerd worden onder het dek. Het in het werk gestorte dek rust als een brede betonnen schaal rechtstreeks op de flanken van de duinreep. Er zijn geen wanden, het dek wordt gedragen door het duin zelf.
Door subtiele hoogteverschillen tussen de verschillende routes voor auto’s, fietsers en voetgangers, ontstaat een hol profiel onder de natuurbrug. Voor de verschillende gebruikers wordt de doorsnijding van het duin goed ervaarbaar en ontstaat een ‘duinkom’ vanwaar alle gebruikers elkaar optimaal kunnen zien.
De oriëntatie van de natuurbrug op de zon is met behulp van wanden en zandtaluds vertaald naar een rijke schakering van verschillende gradiënten voor flora en fauna. Hierdoor wordt plaatselijk een microklimaat gecreëerd met beschutte en koele plekken, maar ook hete, woestijnachtige zones.
Integraal ontwerpconcept
De natuurbrug krijgt fijne zandribbels aan de onderkant, die het strandgevoel moeten aanwakkeren. Als een strandvlakte waarop wind en water hebben ingewerkt.
Het simpele silhouet van de dekrand kan echter op vele manieren worden uitgelegd. Het roept een veelheid aan associaties op – voor wUrck de lakmoesproef voor een geslaagd integraal ontwerpconcept voor ecologie, architectuur en landschap.